Er zijn verschillende dingen die ik mooi vind aan het Mapping Slavery project.

Er is zoveel nuttige historische informatie. Ik was slechts op de hoogte van het feit dat slaveneigenaren binnen bepaalde contexten in de Verenigde Staten schadevergoeding hadden ontvangen voor het verlies van hun slaven via abolitionisme. Dankzij jullie boek, waarin staat dat Nederlandse slaveneigenaren ook schadevergoeding ontvingen, begon het bij mij te dagen dat dit een internationale praktijk was.

Ook praat het boek over gebeurtenissen waar wij nooit aan zijn blootgesteld. Zo las ik voor het eerst over< de slachting van de Banda bevolking. Het idee dat deze mensen werden vermoord vanwege hun nootmuskaat teneinde de handel te kunnen monopoliseren, vond ik fascinerend. Ik wist niet dat dat gebeurd was en ik walgde helemaal van het gegeven dat mensen vanwege specerijen zijn uitgemoord. Het klinkt als iets uit een science fiction horrorfilm. En toen besefte ik dat dit Mapping Slavery project goed toepasbaar is als educatie methode op elke plek waar slavernijverleden is te vinden. Dus waarom doen we het nog niet? Ik woon in New Orleans en zeker hier, een plaats met een smerig slavernijverleden dat voornamelijk onderdrukt wordt en publiekelijk genegeerd wordt. Zo voel ik dat echt.