Marineofficier, schrijver en tekenaar Quirijn ‘Maurits’ Rudolph Ver Huell (1787-1860) is de oudste zoon van mr. Everhard Alexander Ver Huell en Anna Aleida Staring. Het grafmonument in Doesburg verwijst naar een leven op zee, schrijven, tekenen en natuur. In de ongepubliceerde ‘levensherinneringen’ en uitgegeven reisbeschrijvingen geeft Maurits zelf in woord en beeld zijn ervaringen weer. Hoewel zijn eigen beleving als paternalistisch patriciër centraal staat en hij als romanticus naar lokale bevolking en slaafgemaakten keek, zijn de beschrijvingen van de ontmoetingen met Roosje en Christina Martha bijzonder.

Schetsen die Maurits ter plaatse in de zuidelijke Molukken van beide vrouwen heeft gemaakt zijn later in Nederland tot aquarelschilderingen verwerkt. Een van de aquarellen geeft een samenvatting van de tijd die Ver Huell doorbracht op Lontor het muskaatnotenperk van Ida Magdalena. Door de ogen van Maurits laat het verschillende elementen zien uit het dagelijkse leven op de door slavernij gedreven perken.